szkiełko — n II, N. szkiełkokiem; lm D. szkiełkołek 1. «mała płytka szklana, szybka, tafelka; także: niewielki przedmiot (rzadziej naczynie) ze szkła» Szkiełko od zegarka. Szkiełko lampy naftowej. ∆ Szkiełko mikroskopowe «szkiełko do nakładania lub… … Słownik języka polskiego
przedmiotowy — 1. «dotyczący przedmiotu lub przedmiotów, odnoszący się do rzeczy, wytworów produkcji» Nazwy przedmiotowe. Wyobrażenia przedmiotowe. ∆ Katalog przedmiotowy «rodzaj katalogu rzeczowego zawierającego spis dzieł, ułożonego alfabetycznie według… … Słownik języka polskiego
przykrywkowy — przym. od przykrywka ∆ Szkiełko przykrywkowe «szkiełko służące do przykrywania preparatu badanego pod mikroskopem» … Słownik języka polskiego
Janusz Radek — Janusz Dariusz Ra … Deutsch Wikipedia
zmienić — 1. Zmienić skórę «przeobrazić się gruntownie, zmienić poglądy, zwykle ze względów koniunkturalnych»: Nie czuł w sobie nie tylko potrzeby pośpiechu, lecz także strachu ani wściekłości, ani bólu, ani żalu, ani łkania, nic w ogóle, bo musiał… … Słownik frazeologiczny
zmieniać — 1. Zmienić skórę «przeobrazić się gruntownie, zmienić poglądy, zwykle ze względów koniunkturalnych»: Nie czuł w sobie nie tylko potrzeby pośpiechu, lecz także strachu ani wściekłości, ani bólu, ani żalu, ani łkania, nic w ogóle, bo musiał… … Słownik frazeologiczny
imitować — ndk IV, imitowaćtuję, imitowaćtujesz, imitowaćtuj, imitowaćował, imitowaćowany 1. «brać wzór z kogoś lub z czegoś; naśladować, podrabiać, kopiować» Imitować czyjś sposób mówienia, pisania, zachowania się. Szkiełko imitujące brylant. Aktor… … Słownik języka polskiego
mikroskop — m IV, D. u, Ms. mikroskoppie; lm M. y «przyrząd umożliwiający otrzymywanie silnie powiększonych obrazów bardzo małych przedmiotów i ich szczegółów, niedostrzegalnych gołym okiem» Szkiełko mikroskopu. Patrzeć przez mikroskop. Badać, oglądać coś… … Słownik języka polskiego
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
